Antolatzaileen hitzak
EIZIEk urtero antolatu du lantegi hau, 2004. urteaz geroztik, euskaratik beste hizkuntzetarako literatur itzulpengintza sustatzeko ahaleginean. Idazlea eta itzultzaileak elkarrekin lanean jartzen ditu lantegi honek, autorearen testu jakin bat lanerako lagin hartuta. Aurreko bost edizioetan, Euskadi Sariaren azken irabazlea izan da lantegian gonbidatu: Pello Lizarralde, Jokin Muñoz, Harkaitz Cano, Iban Zaldua eta Xabier Montoia, hurrenez hurren.
Irizpide berari eutsi izanez gero, aurten ere Jokin Muñoz izango genuen autore gonbidatu. Kontuan izanik lantegiak bost urteko ibilbidea baduela, eskema berari jarraiki, berrikuntzaren bat saiatzeko unea iritsi zela pentsatu genuen antolatzaileok, betiere lantegiaren funtsezko helburuei eutsiz. Hala, 2009ko edizioa saiakera bat izan da, etorkizunean lantegiak bide berriren bat har ote dezakeen ikusteko. Edizio honek, beraz, zenbait berrikuntza izan ditu planteamenduan. Hasteko, antolatzaileok hautatu ditugu bai autorea, bai beronen testua. Bestalde, itzulpen prozesua aztertu eta autorearen eta itzultzailearen artean izaten diren eztabaida mamitsuei etekin gehixeago ateratzeko asmoz, gidariaren figura —nolabait izendatzearren— sartzea pentsatu genuen.
Karlos Linazasororen Diotenez (Erein, 2007) narrazio laburrez osatuta dago, eta laburtasun horrek ipuin bakoitza osotasun modura hartzeko aukera ematen du. Trinkoak dira ipuinok, eta aberatsak eta askotarikoak, literatur efektuei dagokienez. Ezaugarri horiek gogoan, lantegirako material bikaina iritzi genion. Nolabait mugatu behar, ordea, eta hamaika ipuin hautatu genituen (hitz-jokoak bultzatuta): "Atzeraeraginezkotasuna", "Izenpea", "Erietxean: Gurutzegrama", "Erietxean: Lagun galdutuak", "Auzoparanoia", "Non da", "Goiz batzuetan", "Iragazi-gizona", "Laidoaren gezirik gordinena", "RIP" eta "Antropofobia".
Bestalde, lantegiak hasieratik izan duen helburua —euskal literatura atzerriratzen laguntzea— bazter utzi gabe, autoitzulpenaren alorrari heltzea interesgarri izan zitekeela pentsatu genuen, eta lantegia bi saiotan banatzea erabaki: gaztelaniari eskainia bata, eta ingelesari eta frantsesari eskainia bestea. Erdarak zehazteko orduan lantegia gidatuko zuten itzultzaileek hiru hizkuntzak ezagunak izatea bilatu genuen. Hirugarren saio bat ere izan zen: goizeko zatian egilea, lau itzultzaileak eta bi gidariak aurreko saioetako jardueren ondorioak ateratzeko bildu ziren. Arratsaldeko partean, berriz, ondorio horiek jendaurrean eskaini eta zenbait testuren irakurraldia egin zen, ohi bezala.
